De wonderen zijn de wereld niet uit, dacht mijn hoofd toen dat het zowaar eens was met een zin die de heer Trump uit zijn mond had gekraamd. Misschien het uwe ook wel. Ja, het uwe.
De zin luidde zowaar: “Ik ben die eindeloze vergaderingen beu”. Het is dat heel veel mensjes eindeloze vergaderingen beu zijn. Misschien moet er wel een vergadering komen om vergaderingen te minderen. Overal in bedrijvenland zitten mensjes in vergaderingen te vergaderen tot hun geest vergaat en de hersenpan uiteindelijk zo verschraalt dat die maar aan één ding kan denken: waar blijven de broodjes? Die broodjes met een streepje preparé en een flard augurk bijvoorbeeld. Of een kwakje krabsla met een brokje ei. Dat helpt altijd, dat is een niet te onderschatten troost in de eindeloze brij van syllaben, cijfers en belangrijkdoenerij.
In grijze kantoren in bedrijvenland doen mensjes mee aan het dagelijkse carnaval van powerpoints, punthoofden en okselzweet. In hokjes die de naam kregen van belangrijke heerschappen die ooit iets betekenden in de wereld van vergaderingen of daarbuiten, maar van wie we zelf de verwezenlijkingen in de verste verte niet zouden kunnen benoemen. Zaal Ferdinand Halve Zool. Zaal Gilbert De Saint Tristesse.
LEES OOK.Hoe moet het verder nu Rusland zelfs tijdens de onderhandelingen Oekraïne afdreigde en Trump soloslim speelt? “Ik ben die eindeloze meetings beu”
Overal in bedrijvenland zitten mensjes in hokjes waar zelfs de enige plant in de ruimte treurig de kop laat hangen en wou dat hij nooit was gekweekt en al vroeg in de kiem was gesmoord. Al die makelaars in meningen. Met op het einde altijd de verrekte aap die nog uit een hemdsmouw komt. Verpakt in het agendapunt ‘varia’, waardoor plots nog te veel mensjes een ongelegd ei moeten kwijtraken.
Vergaderingen. Al die vergaderingen. Je gaat vaak met zo veel binnen en komt vaak met zo weinig buiten. Om het in managementtermen te benoemen: meetings that could have been e-mails. Of simpelweg afgehandeld in een kort gesprek bij de koffiemachine. Daar waar de problemen samen met de suiker nog altijd het best worden opgelost.
|