Onze chef voetbal vindt het moedig van de bondscoach dat hij vol zelfkritiek naar zijn EK kijkt. Maar dat hij zich geen mislukking meer kan veroorloven, blijft ook na de mea culpa zo.
Er zijn trainers die het licht van de zon zouden ontkennen om hun falen te verdoezelen. Zo niet Domenico Tedesco. De bondscoach sloeg een mea culpa die we in het voetbal niet veel horen. En stelt zich daardoor heel kwetsbaar op.
De bondscoach wilde vooral zijn spelers uit de wind zetten. Romelu Lukaku bijvoorbeeld, hij kreeg na de uitschakeling in de wedstrijd tegen Frankrijk bakken kritiek. Tedesco maakte zijn evaluatie met zelfkritiek met veel overgave. Hij had tegen Oekraïne niet de juiste woorden gevonden, had zich te nerveus gedragen en koos tegen Frankrijk voor een tactiek waarbij hij zich te veel aanpaste aan Les Bleus. Faut le faire, daar op het spreekgestoelte in dat grote auditorium in Tubeke. Moedig is het alvast wel. Zelfs als het klopt dat ze er bij de bondstop zwaar hadden op aangedrongen.
De bondscoach ontkende maar onze mening blijft dat hij als jonge coach de toernooiervaring miste. De nederlaag in de eerste wedstrijd sloeg hem uit zijn lood en hij liep vanaf dan - volgens mensen die het kunnen weten - bloednerveus rond. Daar had technisch directeur Franky Vercauteren kunnen helpen.
Na een zenuwachtig begin vond Tedesco in zijn uiteenzetting het ritme van zijn communicatiestijl van voor het EK terug. Helder en zonder omwegen. Het gevaar van zo’n mea culpa is dat de teleurstelling van het EK nu volledig op de bondscoach wordt afgeschoven. Een andere straffe mea culpa die we ooit meemaakten, was die van Filip De Wilde na de 5-3 nederlaag in 1993 in Bremen waar Anderlecht een 0-3 voorsprong prijsgaf en de doelman de schuld op zich nam. Net als nu in het geval was dat overdreven maar door die verklaringen wordt De Wilde vandaag beschouwd als de enige schuldige van die dramatische ommekeer. Terwijl dat natuurlijk zo niet was. Net zoals nu Tedesco niet de enige schuldige is.
Door zijn spelers uit de wind te zetten, komt de bondscoach zelf volledig in de wind te staan. Zijn verklaringen worden nu al met meewarig hoofdschudden begeleid. Door zijn doorselecteren met Yannick Carrasco (31) en Leandro Trossard (29) vrijwillig aan de kant te laten, maakt hij het zich niet makkelijker. Aan de telefoon kunnen beiden dan wel begrip hebben getoond, vrolijk zullen ze er niet van geworden zijn. Zeker een trouwe soldaat als Carrasco - op het EK door Tedesco als linksachter én rechtsbuiten uitgespeeld - niet.
Het was moedig van de bondscoach maar hij kan nu best resultaten halen. De verjonging van de selectie hebben we gehad, een mislukt EK spijtig genoeg ook. Met de vernieuwing aan de top van de bond die met wellicht de keuze voor Vincent Mannaert als nieuwe CEO aanstaande is, zal het gezapige werkklimaat een verandering ondergaan. Dan zijn het niet langer de verontschuldigende woorden maar de daden die impact moeten hebben.
De Rode Duivels hebben niet langer een schuld in te lossen tegenover de fans maar ook tegenover hun bondscoach die in overlevingsmodus komt te staan. De spelers kunnen daar zodoende best niet te lang mee wachten.
|