| Резюме: | Voor het eerst sinds 1992 mag België op de Olympische Spelen weer meppen uitdelen. Niet één, niet twee, maar drie boksers gaan voor een stevige linkse. Het zou weleens een verrassende medaille kunnen opleveren.
Abdelkader Wahabi. De naam doet wellicht alleen bij doorgewinterde sportquizzers een gong luiden. In Barcelona 1992 was hij de laatste Belgische bokser op de Olympische Spelen. 32 jaar later heeft hij in Parijs meteen drie opvolgers: Victor Schelstraete (28) en Vasile Usturoi (27) bij de mannen, Oshin Derieuw (37) bij de vrouwen. Schelstraete staat op één duel van een medaille – hij stapt donderdagmiddag (13.08 uur) weer in de ring, voor Usturoi (woensdag 15.46 uur) en Derieuw (donderdag 20.32 uur) moet het toernooi nog beginnen.
“Dat het zolang geduurd heeft voor Belgische boksers zich weer konden plaatsen, komt door het gebrek aan een professionele omkadering”, zegt Hubert Firens, de coach van Schelstraete en Usturoi. “Er zat totaal geen structuur in het Belgische boksen, niet op het vlak van opleiding noch op het vlak van opvolging. In de federatie was er amper geloof in olympisch boksen. Niemand dacht dat het nog mogelijk zou zijn om de Spelen te halen.”
Niemand, behalve Firens. In 2017 begon hij met zijn pupillen te timmeren aan de olympische weg. Samen met de eerste internationale resultaten kwam ook het geloof stilaan terug. “Daarop ben ik gaan aankloppen bij Sport Vlaanderen, want zonder het nodige budget lukt het niet.” Al bleef het bij momenten harken. Zo deelde Firens op kwalificatietoernooien een kamer met Usturoi om kosten te sparen. “Sinds de olympische kwalificatie zijn de ogen opengegaan dat er meer budget moet komen”, zegt hij. “Maar of dat ook realiteit wordt, zal afhangen van de resultaten op de Spelen.”
Vlammend bericht
“Firens is al zeven jaar intensief met Vasile en Victor bezig”, zegt oud-journalist en bokskenner Roland Lebuf. “Ze hebben trouw aan hem gezworen, ondanks de vaak moeilijke werkomstandigheden.” Vanuit de boksliga werd Firens verweten te veel op zichzelf te werken, maar toen hij eind oktober 2022 aan de kant geschoven dreigde te worden, zetten Schelstraete en Usturoi zich pal achter hem.
“Zeventig jaar lang waren er geen resultaten in het olympische boksen voor België (...) en nu is er sprake van om Hubert Firens te ontslaan? (...) Dat hij jullie op de tenen getrapt heeft in het verleden, kan goed zijn, maar dat verandert niets aan de resultaten. Ik verklaar hierbij plechtig dat als hij ontslagen wordt, mijn olympische reis stopt”, schreef Schelstraete in een vlammend Facebook-bericht.
“Met zijn onwrikbare rechtlijnigheid had Hubert het bij sommige bestuursleden verkorven”, zegt Lebuf. “Maar Vasile en Victor hebben hen voor het blok gezet. De boksliga kon niet anders dan inbinden.” En dus werd Firens aan boord gehouden, naast de inderhaast aangeworven Italiaanse bondscoach Raffaele Bergamasco. Die laatste overtuigde Oshin Derieuw ervan om toch maar deel te nemen aan de olympische kwalificatietoernooien, want tussen haar en Firens klikte het niet.
Lebuf: “Het is een heel gekke toestand, maar blijkbaar werkt het. Eigenlijk is het een wonder dat Vasile en Victor, ondanks de tegenstand vanuit de boksliga, allebei op de Spelen zijn geraakt.”
Prima leerschool
Hoewel vooral in het profboksen geld te verdienen valt, is de concurrentie in het olympische boksen enorm, vooral uit Cuba, Engeland en het voormalige Oostblok. Grote namen uit het profbokswereld leerden er vaak het klappen van de zweep. Zo werd de Oekraïense bokslegende Oleksandr Usyk in 2012 olympisch kampioen en hebben ook Anthony Joshua en Katie Taylor – de kwelgeest van Delfine Persoon – een verleden als olympisch bokser.
“De beste boksers ter wereld hebben dat parcours gevolgd”, zegt Firens. “Kijk ook naar Sugar Ray Leonard of Floyd Mayweather. Toch zal het olympische boksen altijd het kleinere broertje blijven. Profboksen is toegankelijker, makkelijker op het vlak van tegenstand, en het is eenvoudiger om er iets te verdienen. In het olympisch boksen kun je alleen een toelage losweken als je mondiaal bij de besten bent.”
Derieuw, Schelstraete en Usturoi mogen zich vandaag tot die toplaag rekenen. Waar kunnen ze in Parijs uitkomen? Firens noemt ze potentiële medaillekandidaten, ook Lebuf gelooft in hun kansen. “Profboksen, dat is rustig beginnen en zo hard mogelijk kloppen. Olympische boksers hebben maar drie ronden van drie minuten, waarin ze de tegenstander zo veel mogelijk op cruciale punten moeten raken (zie inzet). Daarbij zijn snelheid, explosiviteit en het voetenwerk belangrijk. Beweeglijkheid in de ring ook, zodat de andere je niet kan raken. En dat hebben ze alle drie.”
Oshin Derieuw: “Boksen was mijn therapie” Olympisch boksen en profboksen zijn twee totaal verschillende disciplines. Een kamp in het olympisch boksen bestaat uit drie ronden van telkens drie minuten lang, in het profboksen duren titelkampen tien (bij de vrouwen) of twaalf ronden (bij de mannen). “Olympisch boksen is zoals een 400 meter lopen,” zegt Firens, “terwijl eliteboksen veeleer een marathon is. De arbitrage in het olympisch boksen is ook veel strenger, de techniek krijgt voorrang.” Het maakt de switch voor profboksers niet simpel, maar Oshin Derieuw (37) schakelde met succes over. Daarvoor moest ze wel naar Frankrijk uitwijken. “In België gebeurde er gewoon niets, er was geen structuur voor vrouwen”, zegt ze. In Noord-Frankrijk kon ze bij Mohamed Nichane terecht. “Ik mocht er deelnemen aan stages van de nationale ploeg. Dat ik op de Spelen sta, is aan hem en aan bondscoach Raffaele Bergamasco te danken. Zonder hen was ik al lang gestopt.” Begin 2023 maakte Derieuw, die als profbokster al haar kampen won (19, waarvan 7 met knock-out) en twee keer wereldkampioene werd, de overstap. Ze vertrok met een klein hartje naar haar eerste internationale trainingsstage in Italië. “Maar vanaf de eerste sparringmatch liep alles vlot. Sinds de kwalificatie voor Parijs is het geloof in mezelf gegroeid. Ik was altijd wat bescheiden, maar plots hoor ik bij de olympische atleten. Dat doet me wel wat. ” Derieuw heeft ook figuurlijk moeten knokken om tot in Parijs te raken, het leven was voor haar niet altijd zonnig. De thuissituatie was moeilijk, de financiële middelen beperkt. Tal van jobs deed ze – ze pakte ’s nachts chips in, werkte als verkoopster in een vleesfabriek, belandde in de boomverzorging, was gerante in een hotel. Boksen was altijd haar uitlaatklep. “Het was mijn school en mijn therapie”, klinkt het. “En nu durf ik te dromen van een medaille.”(dsd)
Lees ook
|