Drie interlands, drie nederlagen: ook de Davis Cup bracht België weinig vreugde. ?Met de meeste topevenementen achter de rug bespreken wij de stand van het land, afdeling tennis. Dat België behoudens een wonderlijke herfst van Elise Mertens en/of David Goffin op de Australian Open 2023 voor het eerst sinds 2014 geen reekshoofd meer zal kennen, toont alvast dat 2022 ver van een tricolore topjaar was.
David Goffin: hoge pieken, diepe dalen
Toen David Goffin (ATP 62) begin dit jaar op de Australian Open voor de vijfde opeenvolgende keer struikelde in de eerste ronde van een grand slam, ging de borstel nog eens doorheen het al fors uitgedunde volume aan believers. En telkens had zelden naam en faam aan de overkant van het net gestaan. Kon de Luikenaar zich - als jonggehuwde dertigplusser met zo’n vijftien miljoen euro prijzengeld in de kluis - nog wel voldoende opladen? De twijfels namen toe, maar twee zeges begin maart tegen Finland als lid van het Davis Cup-team boden hoop. Een sterke gravel-lente volgde, waarbij hij in Marrakesh zijn zesde ATP-titel won, in Madrid tegen überspecialist Rafael Nadal een matchbal afdwong en op Roland-Garros in de derde ronde door een blessure zijn kansen onvoldoende kon verdedigen. De Luikse remontada zette zich voort op Wimbledon, waar de Sportman van het Jaar 2017 misschien wel de beste grand slam uit zijn loopbaan afwerkte. Een punt of twee-drie, meer scheelde het niet tegen thuisspeler Cameron Norrie of Goffin stond voor de eerste keer bij de laatste vier.
Gravel? Goed. Gras? Prima. Hardcourt? Dramatisch. Tijdens zijn Amerikaanse tournee kon hij nadien geen enkele keer winnen op de hoofdtabel van vijf tornooien, al bood de Davis Cup de voorbije week (twee zeges, een nederlaag) toch weer wat houvast voor een degelijk najaar. Onder meer omdat Wimbledon dit jaar geen rankingpunten gaf, is Goffin weggezakt naar de 62ste op het ATP-klassement, ver weg van het statuut als reekshoofd op de majors.
Elise Mertens: wonderreeks gebroken
Come rain or come shine: al-tijd gaf Elise Mertens thuis. Sinds ze in 2018 doorbrak op de Australian Open had ze achttien opeenvolgende majors minstens de derde ronde bereikt. Met deze reeks stond ze op eenzame hoogte in het grillige vrouwencircuit, waar zelfs de allergrootsten wel eens een vroege uitschuiver kennen. Serena Williams? Naomi Osaka? Simona Halep? Allen moesten ze buigen voor zoveel Noord-Limburgse standvastigheid.
Dat de Roemeense Irina Camelia Begu drie weken geleden op de US Open die reeks afbrak, was evenwel geen echte verrassing. Mertens had op Wimbledon slechts bibberend, mopperend en wroetend de derde ronde bereikt. 2022 gaf vooral aan dat Mertens zoekende is. Ze wisselde van racket, coaches en trainingslocatie, en sukkelde met hardnekkige blessures. In Dubai, Miami, Istanboel, Birmingham, Eastbourne, Praag en Washington struikelde ze al meteen in de eerste ronde. Overigens waren de herfstmaanden van 2021 al bepaald moeizaam verlopen, met onder meer een dramatische passage tijdens de Billie Jean King Cup-eindronde tegen Australië. Was dat, terugkijkend, een voorbode voor het kwakkeljaar dat zou volgen? Net als Goffin zal Mertens behoudens een sterk najaar op de Australian Open in januari volgend jaar geen reekshoofd meer zijn. Ondertussen moet ze ook op zoek naar een nieuwe coach. En naar een nieuw elan.
Alison Van Uytanck: de Belg met de hoogste ranking
Ondertussen is Mertens (WTA 44) haar statuut van Belgische primus op de WTA-ranking kwijtgespeeld, dat ze sinds 2018 in handen had. Na de US Open nam Alison Van Uytvanck (WTA 40) die plek over. Ondanks een weerbarstige onderrug kende de 28-jarige Brabantse een sterk seizoen, waarbij ze vooral op gras uitblonk. Zo won ze in Gaiba haar achtste WTA-titel en presteerde ze sterk tegen Elise Mertens en Aryna Sabalenka in Rosmalen. Haar zege op de US Open tegen Venus Williams betekende allicht het slotakkoord voor de 42-jarige Amerikaanse. In de tweede ronde op Flushing Meadows kon Van Uytvanck evenwel door de heropflakkerende rugpijn niet voluit gaan. Noodgedwongen zette al midden september een punt achter haar seizoen.
Zizou Bergs: wachten op de grote doorbraak
Zizou Bergs (ATP 134) is Kimmer Coppejans (ATP 198) voorbij als beste Belg na David Goffin. Met zijn enthousiasme op het terrein en zijn vlotte babbel ernaast geldt Bergs als een aanwinst voor het Belgisch tennis, maar ook in zijn vijfde jaar als prof heeft de blonde Limburger de grote doorbraak nog niet kunnen forceren. Hij boekt nog wel vooruitgang op de ATP-ranking – van 557 begin 2020 over 192 begin dit jaar tot 134 momenteel – maar wint onvoldoende tegen spelers in de double digits om zelf de tophonderd te bereiken.
Maryna Zanevska: zorgen over thuisland niet zichtbaar op het court
Als Belgische met roots in het Oekraïense Odessa zuchtte Maryna Zanevaska (WTA 95) onder de oorlog in haar geboorteland, maar die zorgen vertaalden zich niet op het veld. Sterker: ze stond nooit hoger dan haar 62ste plaats eind mei en bereikte zowel op de US Open als de Australian Open de tweede ronde. Greet Minnen boekte dan weer op Wimbledon tegen voormalig winnares Garbine Muguruza de mooiste zege van haar loopbaan
Kirsten Flipkens: afscheid in schoonheid
Op het fraaie Court 2 van haar geliefde Wimbledon kende de 20-jarige loopbaan van Kirsten Flipkens (WTA 188) een waardig slot. De 36-jarige Antwerpse verloor weliswaar van ex-winnares Simona Halep, maar met haar intimi op de tribune en flitsen van haar grote grastalent kreeg ze het afscheid waarop ze hoopte. Als dubbelspeelster geniet ze bovendien nog van een aardige fin de carrière. Gekoppeld aan de Fransman Edouard Roger-Vasselin bereikte Flipkens, zo vaardig aan het net, op de US Open in het gemengd dubbel zelfs de eerste grand slam-finale uit haar carrière.
Kim Clijsters: afscheid na tweede comeback
Midden april nam het tennis ook afscheid van Kim Clijsters, die na twee comebacks definitief de coulissen opzoekt. Gehinderd door de coronacatastrofe, een gebrek aan wedstrijdritme en een tekort aan fysieke paraatheid bleef de Kimback steken in onvervulde ambities en gefnuikte dromen. Clijsters III telde slechts vijf officiële wedstrijden, die ze ook allemaal verloor. Een covid-besmetting, een waslijst aan blessures en familiale beslommeringen doorkruisten Clijsters’ plannen. De viervoudige grand slam-laureate laat het tennis nog niet los. Ze zal als analiste optreden, is als eerste vrouw en als eerste Europeaan benoemd tot Erevoorzitter van de International Tennis Hall of Fame en zal nog voor exhibitiewedstrijden opdraven.
|