In ‘Not so frequently asked questions’ vuurt Dave Peters 10 ongewone levensvragen af op een sporter. Vandaag: Dante Vanzeir, spits bij Union. Je wint 200 miljoen euro. Wat wordt je eerste aankoop? “Geen gekke toestanden in ieder geval. Ben ik veel te nuchter voor. Ik zou eerst en vooral mijn ouders eens flink belonen. Ik heb hen al genoeg gekost. Daarnaast heb ik dan wat extra speelgeld om te traden. Daarmee kan ik me uren bezighouden. Met Forex om precies te zijn, een platform dat munteenheden tegenover elkaar zet. Beetje speculeren. Op dit moment heb ik nog gewoon een demo-account. Ik speel dus voor alle duidelijkheid met virtueel geld. Maar het is wel erg boeiend. Onlangs nog 8.000 euro gecasht met Britse ponden om te zetten in Australische dollars. Allee, nep-dollars, hè.” (lacht) Welke raad zou je je veertienjarige zelf geven? “Wat minder gamen, misschien? Sociaal contact is belangrijk, hè. Ik kon me daar vroeger weleens in verliezen. Het frustreerde me ook dat FIFA geen realistisch spel is. Allee, volgens mij toch. En als het dan niet loopt zoals je wil, is dat lastig. Kon ik mezelf ontzettend over opwinden. Ik heb mijn controller – om hem te sparen – eens weggegooid op mijn bed. Want ik wilde hem natuurlijk niet kapot smijten tegen de muur. Iets te hard gegooid. Via de matras katapulteerde dat ding tegen de tv, die meteen perte totale was. Ik ben stiekem een nieuwe gaan kopen. De kapotte schoof ik onder mijn bed. Natuurlijk had ons ma dat snel in de gaten.” (lacht) Waarvan ben je bang? “Goh, dat is een moeilijke. Slangen? Spinnen? Niet echt, nee. Laat maar komen. Ik wil ook graag eens bungeejumpen of uit een vliegtuig springen. Maar blijkbaar kan je daar je knie mee verdraaien of – erger nog – je been breken bij de landing. Ik moet nog scoren, hè. Oh ja, wakker worden en plots verlamd zijn. Iets waarover je geen controle hebt. Daar denk ik heel af en toe weleens aan. Brrrrr.” Wie is je favoriete Belg aller tijden? “Gert Verheyen! Ik zal nooit vergeten wat hij voor me gedaan heeft bij de nationale jeugd. Ik scheurde mijn kruisbanden af in een match die we uiteindelijk nog wonnen. Maar na de wedstrijd ging alle aandacht naar mij. Gert vroeg aan iedereen om me te steunen, om berichten te sturen en me niet in de steek te laten. Die morele steun, die empathie… je komt het zelden tegen in het voetbal. In de matchen erna mocht niemand het shirt met nummer zeven nemen, want dat was van mij, aldus Verheyen. Ik heb het shirt mee naar huis gekregen. Ik heb Gert heel hoog zitten.” Wat was de ergste pijn die je ooit voelde? “Op mentaal vlak zeker die blessure. Het was al de tweede keer dat het gebeurde. Dan zit je zo diep. Je twijfelt of je nog ooit op niveau zal kunnen voetballen. Tranen? Zeker. Ik zie me nog op die draagberrie liggen. Ik had een krak gehoord en werd afgevoerd. Net voor ik binnengedragen werd, had ik oogcontact met mijn vader op de tribune. Ik zag de vraagtekens in zijn ogen. Ik gebaarde met mijn handen dat het over was. Zwaar, hoor. Toevallig dan nog in het Mijnstadion in Beringen, in mijn achtertuin.” Welke bekende persoon zou je graag voor een dag zijn? “Ed Sheeran. Ik ben naar zijn concert in het Sportpaleis geweest. Hij lijkt me een heel normale, authentieke kerel. Daar kan ik me wel in vinden. Iemand die niet constant op zoek gaat naar aandacht. Dat zou enorm vermoeiend zijn. Maar hij lijkt er geen last van te hebben. Ik kijk er ook naar uit om die dag samen te werken met een aantal wereldsterren, want die mannen doen precies niet anders. Of ik een stagediver ben? Ik ken de nummers, dus ik zing zeker mee. Maar de boel helemaal afbreken? Nee, dat gaat me iets te ver. Ik ben een rustige gast, hè.” (knipoogt) Wat is voor jou persoonlijk de mooiste plek van België? “De grasmat in het Dudenpark en bij uitbreiding elk voetbalveld in het land. Ik kan moeilijk onder woorden brengen hoe graag ik voetbal. Puur genot. Ons veld oplopen, die fans zien, ze horen… Het geeft een kick die ik moeilijk met iets anders kan vergelijken. Bij Genk speelde ik ook graag, maar daar is het toch allemaal iets zakelijker. Bij Union, Malinwa en Beerschot is er net iets meer connectie met de fans. Mijn favoriete liedje? Ken ik van buiten: Bruxelles, ma ville, je t’aime. Je porte ton emblème, tes couleurs dans mon cœur. Et quand vient le week-end, au parc Duden, je chante pour mon club. Allez l’Union, ohohoo...” Welke karaktereigenschap zou je liever kwijt zijn? “Uitstelgedrag. Zoals op school vroeger. Toetsen snel instuderen tijdens het eerste uur van de dag. Ken je dat? Dat liep vaak slecht af omdat er altijd wel iets tussenkwam. Of mijn gsm-rekening niet meteen betalen, aanmaning binnenkrijgen en uiteindelijk meer betalen. Ik blijf ook graag tot de laatste seconde in bed liggen. Snoozen maar, en tegelijkertijd berekenen hoeveel seconden er nodig zijn om mijn tanden te poetsen.” (lacht) Vertel eens een geheim? “Ik loop bij Union regelmatig door de gang in mijn rode Pringles-onderbroek, van de chips. Ik heb ze in drie kleuren, maar de rode is mijn favoriete matchonderbroek. Welke onderbroeksmaken ik nog heb? Sour cream, onions, paprika… Ik heb van de teammanager onlangs nog bijpassende kousen gekregen. Drie keer raden wat mijn bijnaam is bij Union? De Pringles.” Wat bestel je als laatste avondmaal? “Pierogi, Golumpki en Placki. Dat heb ik van mijn moeders kant, de Pools-Oekraïense roots. Zoek maar eens op. Superlekker. Om door te spoelen? Cactusjenever, graag. Goede herinneringen aan. Alhoewel.” (lacht) |