Filip en David Bourgoo besloten als kind al dat ze hun leven zouden wijden aan “al dat riekt naar naft en olie”. Ze deden dat, eerst als verdelers van het hoogste gamma luxewagens – “kopers van Bentley namen we mee naar de fabriek in Engeland om de kleur te kiezen” – en nu als oprichters van de Zoute Grand Prix en de Zoute Automobile Club, een exclusieve oldtimerclub die hen zelfs Donald Trump tegen het lijf deed lopen. “Een mooie wagen is als een lekstok waar iedereen achteraan wil lopen.” “In 2019 trokken we met de Zoute Automobile Club naar Ierland”, vertelt David Bourgoo. “Ik had security gevraagd voor onze wagens ’s nachts. Daar zijn collectiestukken bij. In het hotel zeiden ze: Dat zal niet nodig zijn, mijnheer. Twee dagen voor vertrek kregen we te horen: The president of the US is coming to the hotel. Mijn broer zei: Onnozelaar, gij hebt u weer iets laten wijsmaken. Maar het was geen mop. Met twintig koppels waren we de enige andere gasten in het hotel, naast Trump en zijn gevolg.” Filip: “Er waren overal snipers. En de CIA controleerde elke dag onze auto’s om te zien of er geen bommen onder hingen. En we hebben dus een kwartier met de man aan tafel gezeten. Ja, dat zijn dingen die wij meemaken.” (glimlacht) Zo gaat dat dus, als je oldtimerclub gelimiteerd is tot 101 leden en het bezit van minstens één exclusieve wagen én een band met ’t Zoute de voorwaarden zijn om lid te worden. De broers Bourgoo, oprichters van die Zoute Automobile Club en zelf “zot van auto’s en Knokke”, geven zelden interviews. Maar om hun Zoute Grand Prix, het prestigieuste evenement van Knokke, in de kijker te zetten, maken ze graag een uitzondering. “Ook al is hij niet van ’t Zoute”, lacht Filip, wijzend naar zijn broer. “Maar ik eigenlijk ook niet. Dat begint maar vanaf die bomen daar.”(wijst naar de velden voorbij zijn tuin) Hij heeft gedaan zoals veel ‘authentieke’ Knokkenaars de laatste jaren: de rand en de rust opgezocht, in een fraaie nieuwbouwvilla met uitzicht op de polders. “In de zomer vind je ons ook niet op het strand of op de dijk.” David: “Maar we pakken de tweedeverblijvers er graag bij. Hoe meer ze uitgeven, hoe beter voor iedereen hier.” “Hallo, garage Bourgoo” Het is goed zitten op het prachtige terras with a view, waar cavalier King Charles bezoekers nieuwsgierig komt besnuffelen, en door echtgenote Mieke perfect gezette latte wordt geserveerd. Ze zien eruit als de CEO’s die ze zijn. Gekleed met stijl en klasse. Hemdjes van de Zoute Grand Prix-lijn, die het Belgische label River Woods speciaal voor hen liet ontwerpen en in de winkel in Knokke te koop aanbiedt. Op de oprit staat geen golfwagen – Filip kijkt bijna verontwaardigd als we ernaar vragen, “die dingen, ik heb dat nooit begrepen” – maar een rode Alfa Romeo Guilia GT Sprint Veloce uit 1966, hun beider lievelingswagen. David wijst naar het stickertje met ‘Garage Bourgoo’ op de achterruit. “Alfa Romeo was het eerste merk dat onze ouders verdeelden in hun autobedrijf.” Filip: “Vroeger heette dat gewoon garage. Maar onze vader zei: Een garage is om auto’s te parkeren. We hebben toch ons hele leven de telefoon opgepakt hebben met Hallo, garage Bourgoo.” (lachen) Naft in de aderen Ze zijn geboren en opgegroeid in Heist. Petite histoire: vader was van Heist-aan-Zee, moeder van Heist-op-den-Berg. “Ze leerden elkaar kennen in Blankenberge en zijn aan zee gebleven.” Hun jeugd bestond uit auto’s en strand. Grootmoeder was baigneur of badkarverhuurder, tot op vandaag de langstdienende ooit aan de Belgische kust. “Tot ons veertien jaar gingen we elke dag mee”, vertelt David. “Het was zalig. Om zeven uur ’s ochtends de fiets op met marraintje, ’s middags boterhammen eten in ’t kabientje, behalve die ene dag per week dat het frieten waren. We leefden op het strand en maakten vrienden van over het hele land.” Eenmaal pubers gebruikten ze ieder gestolen uur om te surfen. David: “Niet eten maar surfen over de middag. En dan met een natte jeans in de klas zitten omdat we geen tijd hadden om onze zwembroek uit te doen.” Ze zaten op de eerste rij toen kunstenaar Keith Haring een paar seizoenen in Knokke vertoefde. David: “We gingen samen uit. Hij tekende op alles wat hij tegenkwam. Ik ben verdorie zo stom geweest om het allemaal weg te gooien.” Intussen raakten ze bezeten door auto’s. Filip: “Wij zeggen altijd: er stroomt geen bloed, maar naft door onze aderen. Uit school komen en vragen: Wat kan ik doen? Dat was de gewoonte. Op mijn veertien deed ik al een groot onderhoud. Er schoot wel eens iets in brand. Maar papa was altijd in de buurt om het op te lossen.” (lacht) David: “Op zeven, acht jaar reden we zelf al met de auto. Op de hof. Zoals een boerenzoon met een tractor kan rijden voor hij goed en wel kan stappen.” Een ‘echte’ auto Een auto puur zien als een vervoermiddel, is voor hen onmogelijk. “Een auto is emotie”, zegt Filip. “Het geluid van een motor, de geur van een nieuwe auto. Of proberen om één te worden met de versnellingsbak van een oldtimer, zodat je haar geen zeer doet. Dat gevoel, daar zijn wij aan verslaafd.” Ze gaan soms samen een paar uur met de oldtimer rijden door de polders. “Of we vertrekken vroeger naar een afspraak om langs de kleine baantjes te kunnen gaan.” Elektrisch rijden? Ze kijken er niet naar uit. “Zolang we kunnen, zal het benzine of diesel zijn”, zegt David. “En gelukkig zijn er de oldtimers om ook daarna nog met een ‘echte’ auto te kunnen rijden.” Na een poging tot studeren – “de studies gingen goed tot we het kotleven ontdekten” – namen ze het bedrijf van hun vader over. En gaven er een nieuwe schwung aan door zich voluit op het luxesegment te storten, met naast Mazda en Saab ook Rolls-Royce en Bentley, later Audi en Bentley. “Zo kwamen we in de luxewereld. De wereld van Vuitton en Gucci, maar dan op vier wielen.” Ze waren slimme zakenmannen, die de contacten uit de kindertijd overtuigden om bij hen te kopen. Filip: “De helft van onze ‘regio’ was water. De vissen gaan geen auto’s kopen. (lacht) Dus zeiden we: Antwerpen en Brussel, kom bij ons. We gaven de beste service om hen te kunnen houden. Opendoen op zaterdag, zodat de tweedeverblijvers hun onderhoud konden laten doen terwijl ze zelf op ’t strand lagen.” Verkocht aan Oekraïense president Als ze een Rolls of Bentley verkochten, gingen ze steevast met de klant het Kanaal over naar de fabriek in Engeland, om de kleuren te kiezen. “In het begin gebeurde dat een keer of vier per jaar”, zegt Filip. “Maar toen Bentley een Belgische designer zijn nieuwe coupé liet ontwerpen, zat ik daar bijna elke week. Niet dat het erg was. Ik heb massa’s interessante mensen ontmoet. De grote baas van McDonald’s. Of de uitvinder van de ringmap. Per verkochte map wereldwijd kreeg die een centiem commissie! Hoeveel hebt gij er in huis?” Dé Rolls Royce-anekdote die bijblijft? Ze hoeven er niet lang over na te denken. “Op een zeker moment hadden we een superlange Rolls in de showroom voor een opendeurweekend, zo één waarin ge bijna kunt tennissen. We dachten dat niemand die zou kopen. Maar plots stuikt de adviseur van de president van Oekraïne toe. Na tien minuten zegt hij: Het is goed, rijd hem maar buiten. Ze gingen de grootste gasdeal van Europa sluiten met de Franse president Mittérand. Ik moest een fax krijgen van de bank in verband met de betaling, maar mijn rolletje faxpapier zat vast. Die mannen werden zenuwachtig. Maar een week later zagen we ‘onze auto’ in de krant staan.” In 2018 lieten ze na twintig jaar zes op de zeven werken de garage over aan invoerder D’Ieteren, om zich nog meer aan hun ware passie te kunnen wijden. “We zijn altijd zot geweest van oldtimers”, zegt David. Hij wijst naar de rode Alfa Romeo. “Ik kan een uur vertellen waarom het precies deze en geen andere moest zijn.” Ze begonnen oldtimerrally’s te rijden. David: “Van Knokke naar Biarritz langs de kleine baantjes. Een van mijn mooiste ervaringen ooit.” Of hun lievelingsrally: Schotland in de winter. Meer dan 24 uur aan één stuk in ’t donker rijden door regen en sneeuw. “Dat is zo fantastisch”, zegt Filip. “Voor alle duidelijkheid: dat is wat we zelf graag doen, niet wat we aan onze klanten verkopen.” (lacht) De Zoute Grand Prix, hun eigen rally, werd voor een stuk uit frustratie geboren. David: “Als we een rally reden was het vaak zo: ofwel was het sportieve in orde en trok de catering op niets, ofwel was het omgekeerd. Wij zijn Bourgondiërs, die houden van een sportieve uitdaging. We hebben gezegd: Zouden we zelf geen rally organiseren en het op álle vlakken perfect doen?” Zoals Saint-Tropez en Monaco ‘Priceless experiences’ willen ze hun klanten aanbieden. “Oké, Trump was toeval”, lacht David. “Maar verder? We kunnen onze deelnemers geen plezier doen met een lunch in een driesterrenrestaurant, want daar zijn ze al tien keer geweest. Dus zoeken we naar plekken waar ze op eigen houtje nooit zouden komen. Een luxepicknick op een scheepswerf waar aan een jacht wordt gewerkt. Het ultieme doel? Dat mensen naar onze evenementen komen en drie dagen hun telefoon uitzetten. Dat lukt, ja. Zelfs heel beroemde mensen.” Intussen is de driedaagse rally deel van een veel ruimer evenement in het tweede weekend van oktober, met naast de rally ook een concours d’élégance op de golfclub, een autoveiling door het gerenommeerde veilinghuis Bonhams en dit jaar een kunst- en autotentoonstelling op het strand. Filip: “We gaan het Prado Zoute bouwen, een tijdelijk ‘museum’ op het strand waar exclusieve kunst te zien zal zijn, en waar vijftien premium automerken hun nieuwe creaties komen voorstellen. Prado staat voor ‘Premium Automobile & Art Dome’, maar het is ook een eerbetoon aan de geschiedenis. Tot 1974 stond er op dezelfde plek een badhuis en tearoom met die naam, dat door de zandopspuitingen van 1976 helaas is moeten wijken.” De Zoute Grand Prix is in twaalf jaar tijd verworden tot het grootste evenement van Knokke-Heist, met meer dan 300.000 bezoekers in 2019 en een forse omzetstijging – “twee tot driemaal de normale omzet”, zegt Filip – voor de handelaars in Knokke. “We hebben zelfs het seizoen verlengd. Vroeger viel eind september alles stil. Nu gaat hier niemand nog in oktober met vakantie. Het is zoals Les voiles de Saint-Tropez, of de Grand Prix in Monaco. Wij durven ons daarmee te vergelijken, ja. Iedereen wil erbij zijn. Een schone auto is als een ‘lekstok’ waar iedereen achteraan wil lopen.” Zoals Asterix Dat ze met een glamoureus luxe-evenement met Franse naam het imago van Knokke, en zeker van ’t Zoute, niet zullen veranderen, beseffen ze. En het deert hen niet. “Hier verzamelen nu eenmaal mensen die van schoonheid en perfectie houden. En perfectie heeft een prijs”, zegt Filip. Ook voor hen is ’t Zoute het ‘gouden paradijs’, onder meer door het beleid van graaf Leopold Lippens. Filip: “Hij wist dat zelf zeer goed. Vlak voor zijn dood heeft hij gezegd: We leven zoals Asterix in een wonderdorpje. En overal rond ons wonen de Romeinen, die hetzelfde willen, maar het niet kunnen realiseren. Dat is het gevoel dat veel mensen hier hebben.” David: “Wij ook! We hadden ooit de kans om een garage in Gent over te nemen. Filip zei: Gij gaat naar Gent. En ik: Zijt ge zot? Geen een van ons twee wilde gaan. Omdat we die levenskwaliteit niet willen missen.” In oktober willen ze Leopold Lippens trouwens Asterix-gewijs eer betonen. Filip: “Uderzo (de tekenaar van Asterix, red.) had een collectie Ferrari’s. We zijn al maanden met man en macht bezig om die te verzamelen bij collectioneurs, zodat we ze kunnen tonen op onze concours d’élégance op de golf. Categorie Ferrarix.” (lacht) 18 en rijbewijs De broers Bourgoo hopen dat ze met hun Grand Prix de basis hebben gelegd voor een langdurige traditie. Ze doen er alles aan om de naft en olie ook door de aderen van hun kinderen te pompen. Filip heeft twee zonen, 22 en 23 jaar, David twee dochters van 18 en 21 jaar. Die mogen gerust in hun voetsporen treden. “Ze zien toch allemaal graag auto’s”, klinkt het. Ze zijn opgelucht dat hun kinderen niet lijden aan ‘de ziekte van deze tijd’. “De jongeren die geen enkele moeite doen om een rijbewijs te halen, voor iemand die op zijn twaalfde uit het raam hing te dromen van hoe hij met de auto zou komen aanrijden, is dat amper te begrijpen. Bij de Bourgoos hebben we het liever zo: achttien en naar het examencentrum, hup!” Ze willen hun kinderen wel eerst de wereld insturen voor ze eventueel mee komen doen. “Dat ze eerst maar ergens anders gaan leren. En later zien we wel.” Al kruipt het bloed toch nu al waar het niet gaan kan. “Ze hadden het idee om dit jaar ook een jeugdrally te organiseren”, vertelt Filip. “We hadden hen bijna hun goesting gegeven. Maar we hebben er uiteindelijk toch een stokje voorgestoken, precies omdat we niet willen wat jij zegt: het beeld scheppen van jongeren die alles in de schoot geworpen krijgen en zo weer de vooroordelen voeden. We gaan nu rijlessen met oldtimers organiseren voor de jeugd. Zodat ze leren dat er zoiets als een choke bestaat en niet elke wagen een servostuur heeft. Als ze dat gedaan hebben, mogen ze met een familielid méé een rally rijden. Eerst eduqueren, dan amuseren. Anders wordt het decadent. En neen, zo zijn we niet in Knokke.” De Zoute Grand Prix vindt dit jaar plaats van 7 tot 10 oktober. Dit jaar zijn er voor het eerst ook activiteiten in Brugge en Oostende. |