Η Άγκυρα κλιμακώνει αντί να αποκλιμακώνει την επιθετική ρητορική της κατά της Αθήνας καθώς μέσω της πρεσβείας της Τουρκίας στην Ουάσινγκτον και στο ίδιο tweet που ανακοινώνει την έναρξη ερευνών του Oruc Reis δηλώνει ότι «θα υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα», αλλά το «ζουμί» βρίσκεται αλλού σε μια ανακοίνωση-μανιφέστο που εκδίδεται για πρώτη φορά.
Ετσι, επικαλούμενη το «Διεθνές Δίκαιο» επαναλαμβάνει πάλι τους ισχυρισμούς ότι «το Καστελόριζο είναι πολύ μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα» και δεύτερον, ότι «λόγω μεγέθους δεν δικαιούται υφαλοκρηπίδας και θαλάσσιας ζώνης γιατί κάτι τέτοιο θα περιόριζε την Τουρκία»!
Η πλήρης και πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση της τουρκικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον έχει ως εξής:
«Η Ελλάδα προσποιείται ότι αυτή η ερευνητική περιοχή βρίσκεται εντός της ελληνικής ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει τους μαξιμαλιστικούς ισχυρισμούς της με βάση το νησί Καστελόριζο.
Πιστεύοντας ότι ένα μικρό νησί 4 τετραγωνικών μιλίων, μόλις 1 μίλι μακριά από την Τουρκία και 360 μίλια μακριά από την ελληνική ηπειρωτική χώρα, θα μπορούσε να δημιουργήσει μια θαλάσσια ζώνη 15.400 τετραγωνικών μιλίων είναι απαράδεκτο.
Αυτός ο μαξιμαλιστικός ισχυρισμός της Ελλάδας είναι αντίθετος με το διεθνές δίκαιο.
Το Καστελόριζο δεν μπορεί να δημιουργήσει μια περιοχή θαλάσσιας δικαιοδοσίας πέρα από τα χωρικά του ύδατα και να δημιουργήσει μια διακοπή στην παράκτια προβολή της Τουρκίας προς τη Μεσόγειο, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος και την εγγύτητά του με την Τουρκία.
Είναι δύσκολο να τεκμηριωθούν οι ισχυρισμοί των Ελλήνων και των Ελληνοκυπρίων που στοχεύουν στον περιορισμό της Τουρκίας σε μια στενή περιοχή θαλάσσιων περιοχών δικαιοδοσίας, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη ηπειρωτική ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο (σ.σ.: απόλυτα παραπλανητικός ισχυρισμός αφού επιμένει να μην λαμβάνει υπ'όψιν την ακτογραμμή των νησιών).
Το διεθνές δίκαιο ορίζει ότι τα νησιά αγνοούνται ή έχουν περιορισμένη επίδραση στην οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων, εάν η παρουσία τους στρεβλώνει τη δίκαιη οριοθέτηση ή εάν υπάρχουν άλλες ειδικές / σχετικές περιστάσεις.
Ομοίως, εάν το παράκτιο μήκος των νησιών που αντιμετωπίζουν τη σχετική περιοχή οριοθέτησης είναι πολύ ελάχιστο σε αντίθεση με άλλα ηπειρωτικά εδάφη, σε αυτά τα νησιά μπορούν να δοθούν μόνο χωρικά δικαιώματα στη θάλασσα.
Εάν τα νησιά απέχουν πολύ από την ηπειρωτική χώρα τους ή, από νομικής απόψεως, εάν βρίσκονται στη λάθος πλευρά της μέσης γραμμής μεταξύ των διάμεσων ηπειρωτικών, αυτά μπορούν να αγνοηθούν στην οριοθέτηση CS / ΑΟΖ πέρα από τα χωρικά τους ύδατα.
Πολλοί σχετικοί παράγοντες και ειδικές περιστάσεις, όπως η αναλογικότητα, η μη καταπάτηση, η εγγύτητα και η νομολογία του ICJ (Διεθνές Δικαστήριο) πρέπει να ληφθούν υπόψη στην οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα νομολογίας και κρατικής πρακτικής ως προς αυτό, όπως περιπτώσεις μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου-Γαλλίας, Ρουμανίας-Ουκρανίας, Λιβύης-Μάλτας, Νικαράγουας-Ονδούρας, Νικαράγουας-Κολομβίας και Τυνησίας-Ιταλίας».
Και δημοσιεύει, μάλιστα, το tweet και τους ακόλουθους χάρτες: