Slaat uw hart een slag over als u denkt aan de wereld over tien jaar? Years and years bevestigt uw ergste vermoedens, maar geeft ook hoop en humor. En de Britten lik op stuk met hun eigen Trump, in de persoon van een huiveringwekkend gladde Emma Thompson. Ze is een zakenvrouw met controversiële opinies. Ze doet onnozele dansjes in spelprogramma’s en durft “I don’t give a ****” zeggen op tv. Ze veegt haar mantelpak aan feiten – nudge nudge, Donald Trump – en spreekt met haar Four Star Party – wink wink, Beppe Grillo – het ‘gezond verstand’ van de kiezer aan. Ja, als tv-personage is Vivienne Rook om van te smullen, en de onovertroffen Emma Thompson zet er met veel smaak haar tanden in. Maar voluit lachen doe je niet. Daarvoor is ze iets te geloofwaardig met haar “democratie was ooit een goed idee”. Het is, bij uitbreiding, wat Years and years zo sterk maakt. Deze BBC/HBO-coproductie neemt herkenbare elementen van vandaag en stapt dan met zevenmijlslaarzen naar 2030, met een epiloog in 2034. En wat zich in die periode allemaal afspeelt, zou zo maar even echt kunnen. Trump die herverkozen wordt. Rusland dat Oekraïne binnenvalt. Een nieuwe bankencrisis. Een Trumpette in Number 10. Black-outs. Overstromingen. Concentratiekampen voor illegalen. Op het einde van de eerste aflevering is er al paniek omdat de oorlogssirenes loeien. Alleen een goeie ouwe pandemie ontbreekt. Smash the system De glazen bol is een opvallende insteek waarmee het vaak ook grinniken is – Toy story: resurrection, iemand? – maar Years and years gaat bovenal over een familie, de broers en zussen Lyons uit Manchester, en hoe ze de speelbal zijn van die grote gebeurtenissen. Stephen en Celeste hebben een introverte tienerdochter die ervan droomt te versmelten met technologie. Als alleenstaande moeder met spina bifida worstelt Rosie om haar gezin te onderhouden en een man te scoren. Daniel vlucht weg van zijn domme echtgenoot in de armen van Viktor, zelf weggevlucht uit Oekraïne. En Edith, die overal ter wereld protesteert tegen onrecht, voelt als anarchiste een zekere verwantschap met Viv Rook: “Yeah, let’s smash the system.” De broers en zussen zien we terug op kantelpunten, tijdens telefonische conferenties en op familiefeestjes in het oude landhuis van oma Muriel. En al spoelen hun levens razendsnel vooruit en wordt in elke scène veel informatie gepropt, het voelt allemaal heel natuurlijk en maar een klein beetje geforceerd aan. Uitstekend acteerwerk, weet je dan, maar vooral ook heel goed geschreven door Russel T. Davies, de man die Queer as folk bedacht, Doctor Who weer tot leven wekte en hier zijn branie mixt met de geloofwaardigste technologie van Black mirror, de ongemakkelijkste satire van Veep en het familiegevoel van Six feet under. Years and years is geen cynische serie. Voor elke terechtwijzing van oma – “Dit is de wereld die wíj hebben gebouwd. Proficiat. Cheers all” – is er een signaal dat de Lyons net zo goed als leeuwen zélf met de bal kunnen spelen. Naïef misschien, maar ook waardevol en hoopvol. En daar geven wij meer dan één **** om. Four stars! ‘Years and years’ Met Rory Kinnear, T’Nia Miller, Emma Thompson 6 x 55 min., op dvd en lumiereseries.com |