De ticketverkoop voor het Eurovisie Songfestival in Tel Aviv ging dit jaar niet van een leien dakje. De verkoop werd een paar keer uitgesteld en toen die eindelijk van start ging, werd hij al snel weer stilgelegd. Honderden toegangsbewijzen zouden namelijk in verkeerde handen zijn gevallen.
Dit jaar werd op sociale media flink geklaagd over de prijzen van de toegangskaarten voor het Songfestival. Die liepen uiteen van 146 euro voor een zitplaats bij de repetities voor de halve finales, tot 415 euro voor een stoel tijdens de finale.
Duurste kaartjes ooit
Volgens nieuwssite The Times of Israel waren de tickets nooit eerder in de geschiedenis van het Eurovisie Songfestival zo duur. De prijzen zijn vastgesteld door de organiserende omroep KAN. Maar de kaartverkoop ging niet bepaald hard.
Vooral de kaartjes voor de repetities, variërend van 146 tot 244 euro, bleven liggen. Daarom besloot KAN half april om ze met korting te verkopen. Een ticket voor de repetitie kostte sindsdien nog maar tussen de 49 en 98 euro.
Voor de generale repetities zijn nog steeds veel tickets te koop, net als voor de twee halve finales. De finale op zaterdag 18 mei is wel uitverkocht. Voor 500 euro kun je die avond nog wel terecht in de Green Room.
Veiligheid
Ook de veiligheidssituatie in het gebied komt de kaartverkoop waarschijnlijk niet ten goede. Vorige week laaide het conflict tussen Israël en Hamas weer op en werden over en weer aanvallen uitgevoerd. Sinds maandag geldt een staakt-het-vuren in het gebied.
Toch laat de echte Songfestivalliefhebber zich door deze factoren niet tegenhouden. We spraken drie fans die 'gewoon' naar Israël gaan.
De 55-jarige Fred Helmstrijd is er de laatste jaren bijna altijd bij. "De eerste keer was in 2010 met het optreden van Sieneke in Oslo." Alleen de edities in Azerbeidzjan (2012) en Oekraïne (2017) sloeg hij over, "voor de veiligheid".
Fred, die een licht verstandelijke beperking heeft, reist altijd alleen, "want er zijn geen groepsreizen naar het Songfestival". Het reisbureau in zijn woonplaats Schagen helpt hem met boeken. Ook staat reisagent John Admiraal hem bij met met kopen van de Songfestivalkaartjes. Hij brengt hem bovendien naar Schiphol en haalt hem bij terugkomst weer op. "Ja, John doet heel veel voor me", zegt Fred.
Zijn reis naar Israël heeft hij op pas op het laatste moment geboekt. "Eigenlijk wilde ik niet gaan, vanwege de veiligheid en toestanden. Maar omdat Nederland nu zo hoog staat in de peilingen, wil ik er toch bij zijn." Zijn zus Anneke vond het goed, "want Israël zit immers gewoon in het pakket van de reisverzekering".
Fred vertrekt donderdagochtend naar Tel Aviv. 's Avonds kan hij dan al bij de halve finale zijn, waarin Duncan Laurence Nederland vertegenwoordigt met het nummer Arcade, zaterdagavond is hij ook bij de finale. Tussendoor maakt hij met een Songfestival- en Facebookvriend een excursie, om wat van het land te zien. "Mensen zeggen tegen mij dat Israël een heel mooi land is en dat je er gerust naartoe kunt. En het is er lekker warm."
Isanne Yard (26) wil ieder jaar per se bij het Songfestival zijn. Over de financiën hoeft ze zich eigenlijk nooit zorgen te maken. Ze heeft inmiddels zo'n groot netwerk in Songfestivalland, niet alleen privé maar ook zakelijk, dat ze altijd wel iets kan "regelen". Dit jaar had ze geluk. Met drie vrienden deed ze mee aan een videowedstrijd waarmee je VIP-tickets voor de finale kon winnen én overnachtingen in een vijfsterrenhotel. "Het was een Carpool Karaoke. Ik dacht: waarom niet, we doen mee voor de fun. En toen kregen we een belletje dat we hadden gewonnen. We waren heel erg blij."
Isanne kijkt al van jongs af aan naar het Songfestival en het Junior Songfestival voor kinderen. Op haar veertiende vroeg ze of ze daar niet backstage kon werken. "Dat kon toen natuurlijk niet." Maar haar ambitie werd er niet minder om. In 2013 ging ze voor het eerst naar het Songfestival, in Zweden. "Het was nog leuker en magischer dan ik had verwacht. Twee weken lang één groot circus, met repetities, optredens, samenwerking met andere delegaties, feestjes, meet-and-greets, noem maar op. Er gebeurt elke dag wel wat."
Inmiddels heeft Isanne het Songfestival toch al meerdere malen van achter de schermen beleefd. Niet voor de Nederlandse delegatie, trouwens, hoewel ze dat in de toekomst wel heel graag zou willen.
In 2016 en 2017 deed Isanne de PR voor Georgië. "Mijn liefde omvat het hele Songfestival, niet alleen de Nederlandse deelname. Maar ik zou het natuurlijk fantastisch vinden als Nederland wint. Dit jaar gaat dat ook lukken, dat weet ik voor 100 procent zeker. Toen ik het nummer van Duncan Laurence voor het eerst hoorde, dacht ik: wauw, dit is echt next level, dit is echt quality."
Raketten
Volgens Isanne past het nummer van Laurence ook goed bij Nederland. "Het is een nummer dat Roemenië bijvoorbeeld nooit zou insturen. Ieder land heeft toch een beetje zijn eigen karakter." Isanne schreef dit jaar trouwens ook zelf een lied, maar stuurde dat uiteindelijk niet in. "Soms zoeken landen een songwriter of producer. Daar kun je dan aan meedoen."
Isanne is al sinds gisteren in Tel Aviv. "Toen ik een paar dagen geleden hoorde dat er raketten werden afgevuurd in Israël en de Gazastrook, schrok ik wel een beetje. Ik vind het wel heftig wat daar gebeurt. Maar tegelijkertijd probeer ik me ervoor af te sluiten. Ik kom daar voor het Songfestival en wil me graag daarop focussen, niet op negativiteit."
Patrick Huisman (46) heeft naar eigen zeggen "een vermogen neergeteld" om komende zaterdag bij de finale van het Songfestival te kunnen zijn. Hij bevestigt dat de kaartjes nooit eerder zo duur waren. "Normaal gesproken koop ik via de fanclub een pakket met kaartjes voor de twee halve finales en de finale. Dat kost in totaal meestal zo'n 400 euro, maar dit jaar ging het om 1000 euro."
Patrick besloot aanvankelijk om een jaartje over te slaan, maar toen bleek Duncan Laurence zó kansrijk dat hij besloot om toch te gaan. "We hebben in 44 jaar nog nooit zoveel kans gemaakt op de overwinning. Ik vergeef het mezelf nooit meer als we nu winnen en ik er niet bij ben."
Dus lapte hij 421 euro voor een finalekaartje. "Het is dat Madonna komt voor een gastoptreden, zeg ik nu maar tegen mezelf." Volgens Patrick zijn de kaartjes dit jaar zo duur doordat de Israëlische omroep geen staatssteun krijgt. Ook is de zaal kleiner dan bij eerdere edities van het Eurovisie Songfestival. Er zijn dus minder plaatsen beschikbaar.
Voordat Patrick zijn kaartje kocht, heeft hij "even zitten googelen hoe ver de Gazastrook van Tel Aviv afligt". De veiligheidssituatie baart hem wel enige zorgen, maar "je hebt niet veel keuze als je erbij wilt zijn".
Het is ook niet de eerste, maar al de derde keer dat het muziekevenement in Israël plaatsvindt. "Toen is het ook goed gegaan. Ik ga er dus maar vanuit dat het een week is waarin iedereen juist extra slim en verstandig handelt."
|